เลือดขัตติยา 2

"อโณทัย… " สุรเสียงอ่อนละมุนละไม "เธอเคยรักใครบ้างไหม?" ดวงตาคมวาววับ ฉายแววเพ่งพิศอยู่ในส่วนลึก ก่อนที่จะทูลตอบเรียบๆ ว่า "เคยพระเจ้าค่ะ" "ฉันหมายถึงผู้หญิงนะ" "พระเจ้าค่ะ" คำตอบคงราบเรียบเสมอต้นเสมอปลาย "เวลาเธอรักใครคนนั้น เธอรู้สึกยังไง?" อีกฝ่ายหนึ่งยืนนิ่ง ก่อนที่จะทูลตอบด้วยเสียงอันห้าวต่ำลง "กระหม่อมรักเพราะรักพระเจ้าค่ะ" "เป็นยังไง… รักเพราะรัก?" "รักเพราะรู้ว่าตัวเองรัก… ก็เท่านั้น ไม่ได้ปรารถนาอะไรเป็นการตอบแทน" "แปลก… แต่รักของฉันเห็นจะไม่ต้องการเท่านั้นแน่ ฉันเห็นเธอผู้นั้นมานานเชียวนะอโณทัย นานเท่าอายุของฉันก็ว่าได้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมฉันรักเธอ" "ในความรัก บางครั้งก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันพระเจ้าค่ะ" "เธอไม่มีเหตุผลในความรักเหมือนกันหรืออโณทัย" "พระเจ้าค่ะ" ดวงหน้าคมเข้มอ่อนโยนลงกว่าปกติ "กระหม่อมรักเพราะรัก รักอย่างปรารถนาที่จะให้คนที่กระหม่อมรัก ได้สถิตอยู่ในที่อันสูงสุดเท่านั้นก็พอ"